Naast de verschrikkingen van de aardbeving en de tsunami in Japan zijn er twee kerncentrales in de gevarenzone. Bij één is al een grote explosie waargenomen en de ander is ook al oververhit en lekt radioactieve straling.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen zou je zeggen… Maar dat geldt dan niet voor de mensheid, want ook na de eerdere grote ramp met de kerncentrale in Tsjernobyl heerst er nog steeds het idee dat ‘het wel los zal lopen’ met de gevaren van kernenergie.
Niets is minder waar. Naast het risico op ongelukken die zeer verstrekkende gevolgen hebben, is er ook geen enkele oplossing voor het kernafval. Kernafval blijft 240.000 jaar radioactief. We weten geheel niet wat we ermee aanmoeten. Diverse ‘oplossingen‘ zijn al gelanceerd. Van ‘schiet het de ruimte in’ naar ‘stop het vooral diep onder de grond weg’. Sommige mensen willen het ook bovengronds opslaan, in de hoop dat er ooit in de toekomst een oplossing voor gevonden wordt.
Het is totaal onverantwoord om kernafval te blijven produceren. We zijn bezig de aarde te vernietigen en problemen te creëren voor onze kinderen en kleinkinderen. Alleen door je hoofd diep in het zand te steken kan je nog rustig gaan slapen.
Hoelang blijven we naïef? Er zijn voldoende alternatieven met schone duurzame energie; wind, zon en water zijn onuitputtelijk. In het ergste geval valt er eens ergens een windmolen om. Dan moet je vooral zorgen dat je er niet onder staat, maar de wereld wordt er niet door verwoest.
Voor nu moeten we maar hopen dat het in Japan met een sisser afloopt, maar het is weer een niet te negeren waarschuwing. Of zullen we ons nog een volgende keer aan dezelfde steen gaan stoten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten